ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Β) ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ
ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
Ο
Έλληνας Τηλεθεατής. Η Τρομοκρατία και το Οργανωμένο Έγκλημα στην υπηρεσία των
Ψυχολογικών Επιχειρήσεων. Οι Εκκαθαρίσεις των πολιτικών αντιπάλων. Η
«Τιμωρία». Η Καταστροφή της δημοκρατικής Μήλου. Η μέθοδος του Στιγματισμού. Η
«Δωροδοκία». Ο Χρηματισμός και η Δωροληψία. Η σύσταση Επιτροπών
Διερεύνησης Καταγγελιών. Η Μυστική Διαμεσολάβηση του Μεσάζοντα. Η
Πολυπολιτιστική Επιρροή, του Ιερατείου των Δελφών. Οι ‘’Δραστηριότητες’’ των
Μυστικών Υπηρεσιών, της Αρχαιοελληνικής Περιόδου. Η Διπλωματία και το Γνωστικό
Πεδίο, της Αρχαιοελληνικής Γραμματείας. Οι Χρησμοί. Η Διαφορετική Σημασία του
Καθαρμού. Το περιεχόμενο της προπαγανδιστικής Διπλωματικής Πολιτικής. Η Γνώση
και το Διακύβευμα στο Διπλωματικό Πεδίο. Ο Θουκυδίδης. Οι Μύθοι. Η
Αλληγορική Ερμηνεία των Μύθων. Οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι. Ο Συμβολισμός. Η
σχέση του Συμβολισμού με τις Ψυχολογικές Επιχειρήσεις, στα πεδία της
Διπλωματίας και των Μ.Υ. Η Ύβρις (hybris, hubris) και το Μίασμα (miasm). «Ο
Άξονας του Καλού και του Κακού». Η Καλοκαγαθία. Ο Ρωμαϊκός Ρεαλισμός για
τη Θρησκεία.