Η Γεωδιπλωματία και το 0ργανωμένο Έγκλημα εξετάζονται στη Γεωπολιτική Αξιολόγηση της κρατικής Οντότητας, η οποία εξαρτάται από την ικανότητα των προθέσεων και του εφαρμοζόμενου προγράμματος της ηγετικής πολιτικής λειτουργικότητας και Οργάνωσης.

 

ΓΕΩΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΕΝΗΝΤΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ [ Β ]

Η ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Η στρατηγική της ‘‘Διερεύνησης των Προθέσεων’’ και η ‘’Συμπεριφορική Έκπληξη’’. Ένα σημαντικό ζήτημα στην εξέταση των προθέσεων, συνιστά το κεφάλαιο της διάκρισης των παραμέτρων, μεταξύ της «τεχνητής παραπλάνησης» από τη ‘’Συμπεριφορική έκπληξη’’.

[Κlaus Knorr: ‘‘Failures in National Intelligence Estimates “The Case of Cuban Missiles’’ (World Politics, XVI, April 1964).]

            Η ‘’Τεχνική’’ έκπληξη στην εκδήλωση των προθέσεων, παίζει ρόλο κυρίως όταν ο αντίπαλος μπόρεσε και κράτησε στεγανά στον απόρρητο σχεδιασμό του. Δηλαδή ό,τι αφορά το πλαίσιο κατά κύριο λόγο, των παρασκηνιακών του κινήσεων.

        Η εν προκειμένω η επιτελική διαχείριση, προϋποθέτει άρτια οργανωμένους απατηλούς «θορύβους» που αναλαμβάνουν οι Μ.Υ. Και επίσης παραπλανητικές εκπομπές «σημάτων», που θα εμφανίζοντο ότι συνιστούσαν το περιεχόμενο των προθέσεών, του διαχειριστή τους.

            Η ‘‘Τεχνητή Έκπληξη’’, δεν έρχεται απαραίτητα σε αντίθεση με τις προσδοκίες του αντιπάλου. Ο οποίος δεν αποκλείεται να είναι προετοιμασμένος και μάλιστα ο ίδιος όχι μόνο να τις αναμένει, αλλά και να τις επιχειρεί δια εμμέσων στρατηγημάτων, με την οργάνωση και κατεύθυνση εγκληματικών Οργανώσεων (Trafficking, Λαθρομετανάστευση, Ναρκωτικά, Όπλα, Κατασκοπία, Πυρηνικά υλικά). 

       Μία τουρκική, για παράδειγμα ενέργεια, όξυνσης που τηρήθηκε μυστική, δε θα μπορούσε να προβληθεί ότι προκαλεί έκπληξη. Και τούτο διότι εύλογα νοείται ότι αφετηρία της εκτίμησης, θα σταθμίζονταν εντός ενός  πλαισίου της γενίκευσης, των γεωπολιτικών βλέψεων της Τουρκίας. Που δεν επιτρέπουν εφησυχασμό, αλλά την προετοιμασία πολλαπλών σεναρίων στρατηγημάτων, δράσης και αδράνειας. Ανάλογα με τα momenta των τουρκικών ψυχολογικών επιχειρήσεων. Οι Παραδοσιακοί ‘’τουρκισμοί’’ των επανειλημμένων απειλητικών εκφοβιστικών και αποσταθεροποιητικών τουρκικών δηλώσεων, ενεργοποιούν τη Αντιπροπαγάνδα και τις διπλωματικές ενέργειες με στοιχειοθετημένες καταγγελίες στα Διεθνή Fora. Δια να μη δοθεί το λάθος ερμηνευμένο σήμα του δισταγμού και της διπλωματίας του Κατευνασμού, που αποτυγχάνει απέναντι στη δύναμη της στρατιωτικής ισχύος του αποσταθεροποιητικού παράγοντα.

 Ούτε πάλι το «ζεστό κλίμα», μέσα σε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική, χάριν της πολιτικής αδιατάρακτης παραμονής στην Εξουσία, είναι σαν να μπορεί να προκαλέσει συνθήκες τροπικές, στο Βόρειο Πόλο. Όσο κι’ αν η παρασκηνιακή προσπάθεια, μπορεί και καλύπτεται από αδιαπέραστα πέπλα μυστικότητας, έρχεται πάντα η ώρα των ‘’προδοτικών’’ αποκαλύψεων (Ίμια). Ούτε πάλι τα φιάσκο στο ΝΑΤΟ (Βουκουρέστι) και για την ΑΟΖ της τουρκόφιλης Αλβανίας, που σερβιρίσθηκαν σαν διπλωματικοί θρίαμβοι, θα παραμείνουν έτσι εσαεί, γιατί η επικοινωνία στις περιπτώσεις τούτες, έχει εύθραυστα πόδια ραγισμένης πορσελάνης. Όπως τα λόγια πετούν, το ίδιο πράττουν και οι καταθέσεις, που προέρχονται από παράνομες συνδιαλλαγές και μυστικές συμφωνίες. 

       Η ‘’Συμπεριφορική Έκπληξη’’,  η επιστήμη δηλαδή που διερευνά το περιεχόμενο της Συμπεριφοράς, συνήθως προέρχεται από διαφορετικής προέλευσης αίτια. Σαν τέτοια χαρακτηρίζονται, για παράδειγμα, η μη ορθολογιστική συμπεριφορά, την οποία δεν χωρά ο ‘’Κοινός Νους’’. Γιατί σε πλείονες περιστάσεις ίσως είναι υπαγορευμένη δυσνόητη κατασκευή παραπλάνησης. Και σε άλλες περιπτώσεις, κατ’ εντολή υπέρτερων δυνάμεων, όπως συμβαίνει στα κατ’ επίφαση ανοχύρωτα δημοκρατικά πολιτεύματα και στις στρατοκρατούμενες ‘’δημοκρατίες’’. Και μάλιστα εν προκειμένω εξετάζονται οφείλουν να εξετάζονται επισταμένως, εφ όσον δεν συγκαταλέγονται στις επί μέρους τακτικές αναλύσεις των κινήσεων.

        Ένα ζωτικής φύσης πολιτικό παράδειγμα είναι, η συμμετοχή των τυχόν διαβρωμένων ή ανίκανων Μ.Υ. στην αποσάθρωση του πολιτικού συστήματος, του κράτους που ανήκουν και το οποίο οφείλουν να υπηρετούν. Οπότε τότε αναδύεται η επικινδυνότητα της δράσης του Παρακράτους, υπό συγκεκριμένους στόχους και προϋποθέσεις, της επίθεσης ελέγχου, της Ασφάλειας και της διάβρωσης της Δικαστικής Εξουσίας, του ίδιου προαναφερθέντος κράτους-στόχου. Ο εναγκαλισμός συνδιαλλαγών ενός ring του Παρακράτους με το κοινό ποινικό έγκλημα, ξεκινά χάριν της διαπίστωσης πληροφοριών και οδηγεί μαθηματικά με το ‘’πάρε δώσε’’, στους κόλπους του Οργανωμένου Εγκλήματος.

        Όπως ιστορικά αποδείχθηκε το οργανωμένο έγκλημα φιλοδοξεί, αφού προσεγγίσει και υπονομεύσει την πολιτική ιεραρχία, χρησιμοποιεί τις αρχέγονες εγκληματικές μεθόδους μεταξύ άλλων, των εκβιασμών και της δωροληψίας. Στόχος του είναι, να αναλάβει ολοκληρωτικά με τους ήδη ‘’αχυρανθρώπους’’ του, τα πολιτικά ηνία της Εξουσίας μετά τον προηγηθέντα ‘’αιματηρό πόλεμο’’ του εγκληματικού υποκόσμου (Ιταλία). Η νοοτροπία της μη εξιχνίασης των δολοφονιών αντικοινωνικών στοιχείων, αφήνει αδιάφορη την Κοινή Γνώμη, αλλά και τις κοντόφθαλμες  διωκτικές Αρχές. Που αγνοούν τις πολιτικές και κοινωνιολογικές συνέπειες, από την άγνοια ή την ανικανότητα της εκπαίδευσης και της προσαρμογής.

         Συμπτωματικά για παράδειγμα είναι: Οι ανεξιχνίαστες μέχρι σήμερα δολοφονικές επιθέσεις στην Αθήνα εκτέλεσης τριών Ελλήνων δημοσιογράφων. Τα δύο θύματα, έπληξαν την κρατική οργάνωση της αντιμετώπισης του εγκλήματος και κατά συνέπεια τη γεωπολιτική αξιολόγηση. Επίσης το ‘’περίεργο τροχαίο δυστύχημα’’ ενός δικαστικού λειτουργού, διώκτη των ναρκωτικών και οι επιθέσεις με εκρηκτικά κατά οικιών δικαστικών προστέθηκαν στις δολοφονίες. Το ίδιο αποκαλύφτηκε από τις δολοφονικές επιθέσεις κατά δικηγόρων. Η τελευταία δολοφονία από τον τρόπο της επίθεσης του εικάστηκε περί ‘’συμβολαίου θανάτου’’. Έτσι φάνηκε εγκληματολογικά πλέον, ότι πρόκειται περί   του Οργανωμένου Εγκλήματος, που παρέπεμπε στην Κολομβία (heat man- σικάριος). Η όλη εικόνα τούτης της δολοφονίας, μέρα μεσημέρι σε φιλήσυχη γειτονιά, έδωσε τη λαβή στα διεθνή  ΜΜΕ (DW – εξ οικείων τα βέλη) να έδιναν πολιτικό χρώμα, σε βάρος της Ελλάδας. Τούτο προήλθε από τη ‘’μούγγα’’ και την ανυπαρξία μέχρι στιγμής, της επίσημης κυβερνητικής απάντησης, που άφησαν ανοικτή τη δίοδο των αντικοινωνικών ψιθύρων. Τα λεχθέντα επιχειρήματα στη Βουλή, ήταν ανάξια του επικοινωνιακού σχολιασμού, διότι παρήγαγαν περισσότερα ερωτηματικά, από τα ήδη υφιστάμενα, για το οργανωμένο έγκλημα στα διεθνή πλαίσιά του. Όταν μάλιστα ως επιχειρηματολογία χρησιμοποιούνται στατιστικά νούμερα, εκείνα που οι ακροατές αδυνατούν να εξακριβώσουν, καθίσταται νούμερο ο ομιλητής.       

 [Sidney Verba: Assumptions of Rationality and Non-Rationality in Models of the International System (World Politics, XIV, October 1961).]

       

Καμμιά φορά οι Μυστικές Υπηρεσίες, καθίστανται ανίκανες, θέσει ή φύσει, να ανταποκριθούν παραγωγικά στο πνεύμα, των ανακυψασών περιστάσεων. Ειδικά όταν αδυνατούν ή δεν προσφέρονται, για την αναλυτική διερεύνηση, των προθέσεων του αντιπάλου. Τούτο οφείλεται κυρίως από την κομματικοποίηση των στελεχών ή της ανικανότητας εκ της  άσχετης εκπαίδευσης τους, με τα στερεότυπα (βαλιτσάκια).

      Συμβαίνει τότε, να σχηματοποιούν προσδοκίες επιτυχών διερευνήσεων, από την κτηθείσα πείρα των ήδη προηγουμένων επιρροών συνεργασίας των Ξένων Μ.Υ, της Διεθνούς Κοινότητας. Που στην κοινή συνείδηση θεωρητικά και στην πράξη συνδέονται παραδοσιακά με την εκμετάλλευση διπλωματικά, των ιστορικής σημασίας, «Εθνικών Οραμάτων» λ.χ. ‘’το γκριζάρισμα’’ του Αιγαίου (Ίμια). Όπως σήμερα συμβαίνει η κλιμάκωση, που εμφανίστηκε η τουρκική ‘’Γαλάζια Πατρίδα’’ των Νεοοθωμανικών φαντασιώσεων με ‘’πατερίτσα’’ τις αναλύσεις της ΜΙΤ.

       Επειδή οι αναλύσεις των διερευνήσεων που επιχειρούνται, είναι ενίοτε κοντύτερα στο μύθο (myth) των ευσεβών πόθων, παρά στις πραγματικές συνθήκες των προθέσεων του αντίπαλου. Και τότε προκύπτει το αποτέλεσμα, οι ίδιοι οι αρμόδιοι στρατηγιστές, να καταλαμβάνονται ‘’ αιφνιδιαστικά από απογοήτευση’’. Και δεν αποκλείεται να εμφανιστούν επιθετικοί, για να προκαλούσαν εύκολες εντυπώσεις χειραγώγησης, ακόμα και στην αδαή Κοινή Γνώμη. Η οποία αναγκάζεται μεθοδευμένα να αρκείται στις δήθεν ‘’καθαρές λύσεις’’, που συνήθως οι μη επαρκείς πολιτικοί στρατηγιστές επικαλούνται.

       Η ‘’Συμπεριφορική έκπληξη’’, από μέρους των εμφανιζομένων ως ‘’διαπραγματευτών’’, μπορεί να προέρχεται σε ότι αφορά την έκπληξη της εκδήλωσης των προθέσεων. Οι γνωστές φανερά ή μυστικά διατυπούμενες χωρίς πρωτόκολλα ‘’έντιμες συμφωνίες’’ (οι ‘’άτιμες’’ είναι πάντα ατιμωτικά προδοτικές) δυνητικά αναφέρονται στις διάφορες μεταβολές ( της ηγεσίας, των οικονομικών συνθηκών θεμιτών και αξιόποινων, και των στρατιωτικών δογμάτων). Ιδίως μάλιστα, εκείνων που από την άγνοια της ανικανότητας και των στερεοτύπων, φάνηκαν αιφνιδιαστικές. Όταν εκ των υστέρων διαπιστώνεται, ότι η παλαιά συμπεριφορά είχε άλλες συντεταγμένες προοπτικών και προτάσεις. Αλλά εντούτοις η αμάθεια και τα στερεότυπα εμπόδισαν και την πρόβλεψή τους, από τους διαχειριστές. Ο covid-19, καλά κρατεί και το οργανωμένο έγκλημα πανηγυρίζει, γιατί το πεδίο αφήνει ως άλλοθι, κενά κάθε ενημέρωσης και αντίδρασης, αλλά οι Μ.Υ. δεν επιδίδονται σε ηλιοθεραπεία, αν βέβαια είναι σοβαρά οργανωμένες.