Οι αληθινές ιστορικές διαστάσεις των ενιαίων φακέλων της αποκαλούμενης ‘’Μεταπολίτευσης’’ και της Κύπρου, χωρίς τη σύγχρονη χάλκευση των ιδιοτελών μυθευμάτων των ΜΜΕ, που έκτισαν τη σημερινή εικονική δυναστική πραγματικότητα, των διαδοχικών ανεπάγγελτων ‘’Σωτήρων’’

Οι αληθινές ιστορικές διαστάσεις των ενιαίων φακέλων της αποκαλούμενης ‘’Μεταπολίτευσης’’ και της Κύπρου, χωρίς τη σύγχρονη χάλκευση των ιδιοτελών μυθευμάτων των ΜΜΕ, που έκτισαν τη σημερινή εικονική δυναστική πραγματικότητα, των διαδοχικών ανεπάγγελτων ‘’Σωτήρων’’

Η ΘΕΣΜΙΚΑ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΡΑΡΟ, ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ,ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΑΝΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ. ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΤΟΥ ΔΟΘΕΝΤΟΣ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΣΕ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ ΟΡΟ ‘’ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ’’. ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ, ΕΞΟΡΙΣΤΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ, ΠΡΕΣΒΗ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΛΑΔΑΚΗ, Η 7ΧΡΟΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΩΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ 6 ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΛΗΞΗ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΓΙΟΜ ΚΙΠΟΥΡ.

Η εν λόγω δεξίωση είναι πολιτικά και κοινωνιολογικά σηματοδοτούμενος Σταθμός. Γιατί άνοιξε στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία το κουτί των αποκαλύψεων της Πανδώρας, όχι από τα αξιοθρήνητα της πεντάρας ‘’λογύδρια’’ προχείρου, αλλά για τις εν εξελίξει τακτικές, επιχειρησιακές ανατρεπτικές απόπειρες. Με στόχευση τους τον ‘’πολιτισμικό μετασχηματισμό’’ των πολιτικών και της κλίμακας, των κοινωνικών παραδοσιακών Αξιών. Επιλέγηκε λοιπόν ως βάση της επικοινωνιακής στρατηγικής, η Εικόνα, από ξενόφερτους ανιστόρητους ψηφιακούς και όχι αναλογικούς στρατηγιστές. Παρότι αποδεικνύονται ξένοι προς στην ελληνική, το παρόν αιφνιδιασμένη και ‘’κοιμισμένη’’ νοοτροπία, του ‘’ωχαδερφισμού’’. Ευελπιστούν όμως στην ολιστική κοινωνική διάβρωση της πολιτιστικής παιδείας. Εκείνης που επιφέρει ιστορικά την εθνική αμνησία. Ενισχυόμενη από την πολιτική εθνική ιδιοτέλεια, της αναισθησίας του πελατειακού πολιτικού συστήματος, του νεποτισμού, του φαβοριτισμού και της οικογενειοκρατίας.

Για την επετειακή εορταστική ατμόσφαιρα τούτης της κακομοίρας " Δημοκρατίας" made in Greece, από τυχάρπαστους πολιτικούς πατρικίους, συνασπισμένους διακομματικά με την Ομερτά του καιροσκοπισμού. Πόσα άραγε έχουμε να πούμε για τη φθορά εννοιών και θεσμών, χωρίς όμως να ίδρωνε το αυτί του κάθε υπεύθυνου δράστη, της καταπάτησης του Συντάγματος; Μάλλον μαζεύτηκαν όλοι οι ανωτέρω εικονιζόμενοι σε κάποια καφετέρια ανώνυμης λέσχης, οι αδιαφανείς συστημικοί κα οι ‘’επιδοτούμενοι επαναστάτες’’, για να ανταλλάξουν απόψεις, αν πολιτικά συμφέρει τους κουμπάρους τους, το gay pride να συνδυάζονταν με τα καλλιστεία των λαθρομεταναστών. Απουσιάζει ο προστάτης του Πολίτη με τις αφέλειες, γιατί ήδη έχει αρκετές από μόνος του με τις παρόλες που εκτοξεύει από του βήματος της Βολής, όπως λ.χ. με τους όρους ‘’κοινωνική λαϊκή τρομοφοβία’’, εκ του οργανωμένου εγκλήματος, που αλωνίζει με την κυβερνητική αβελτηρία. Η στάση του σώματος τους αφήνει περιθώρια για την αξιολόγηση τους και τη σοβαρότητα του θέματος που συζητούν.

Ως όπλα επιχειρησιακής κρούσης επιλέγηκαν μέχρι τώρα: Ο δήθεν εφαρμοζόμενος μεταμοντέρνος νεωτερισμός του πλαστού ‘’προοδευτισμού’’, από την πολιτική ιεραρχία. Επίσης οι προσβολές και η κατ’ επανάληψη ασέβεια και η ύβρις των ελληνικών εθνικών συμβόλων Αξιών, που καταγράφηκαν σαν ιστορικές θυσίες στο πεδίο της Τιμής και της Ελευθερίας και όχι από τα Μυστικά Πρωτόκολλα. Θα καταχωρηθούν όχι ως μελανό σύγχρονο στίγμα προσωπικού ή μαρξιστικού ‘’κομπλεξισμού’’ και ιδιοτελούς υποτέλειας, αλλά ως Πεμπτοφαλαγγίτικες Κερκόπορτες. Μετά τα πλήγματα κατά του πατριωτισμού ως αντίκρουση επιλέγηκε η άμυνα κατά του νεοναζισμού, της Ακροδεξιάς , της Δεξιάς και η παρόμοια φιλολογία. Περίττευε φυσικά από τους αυτοσχέδια πεζοδρομιακούς θεωρητικούς, να αναφέρονταν τεκμηριωμένα με τα επιστημονικά τεκμήρια του Πολιτικού Λεξικού, επιλέγοντας από αγραμματοσύνη, τις κονσέρβες συνθήματα, διαλέγονται εκείνα της διέγερσης του θυμικού, της εκδικητικότητας. Οσο για την οικογένεια, η ελεγχόμενη και διαβρωμένη Δικαιοσύνη των επίορκων, νομοθέτησε περί της οικογένειας ως νεωτερισμούς, χάρες που έπρεπε προ δεκαετιών. Να θεσπίζονταν ως δικαιώματα. Δύο μαμάδες και Δύο μπαμπάδες και να σιτίζεται ο εγγονός στο προεδρικό μέγαρο, ως συνοδός της γιαγιάς του. Όσο για τα της Ορθόδοξης Εκκλησίας το Πατερικό Δίκαιο έχει τον πρώτο λόγο να κρίνει, τα Έργα και τις Ημέρες των αιματοβαμμένων εγκολπίων, που δεν είναι κοσμήματα εκμετάλλευσης, σε όσους ίσως έτσι τα αντιλαμβάνονται.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΜΠΟΔΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΤΙΣ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΨΑΞΕΙ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙ ΜΕ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΕΣ Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΟΤΊΣΩ ΤΟΥΣ ΛΟΥΟΜΕΝΟΥΣ.