Μορφές Απόρρητων Ανακρίσεων των Μυστικών Υπηρεσιών

 

ΓΕΩΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΕΝΗΝΤΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ

        Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, κλόνισαν, έστω και πρόσκαιρα, το  κύρος της CIA, τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Όταν τότε αναζητούντο ‘’εξιλαστήρια θύματα’’ και φταίχτες. Οι οποίοι διατίθεντο ‘’πατριωτικά’’ ν’ αναλάμβαναν τις πολιτικές ευθύνες άλλων υπεύθυνων. Οι συγκεκαλυμμένες επιχειρήσεις σε όλο τον πλανήτη των Εchelons των Μ.Υ., δίνουν τη δυνατότητα στη γεωπολιτική στρατηγική, να προβαίνει σε μεγίστης σημασίας πολιτικούς χειρισμούς. Με στόχο την αποφυγή των κυλιόμενων δυσμενών επιπτώσεων, στο Διεθνές Σύστημα Ισορροπίας.

        Μετά την αυτοκατάρρευση της ΕΣΣΔ, οι μυστικές επιχειρήσεις, μετά την προηγούμενη προσέγγιση με τη Δύση, φάνηκε ότι θα λάμβαναν πιο ήπιες διαστάσεις. Εξ αιτίας της αναπτυχθείσας ηλεκτρονικής παρακολούθησης ένθεν κακείθεν, ένεκα της υψηλής τεχνολογίας. Αλλά προδιαγράφεται σχεδόν σίγουρο, ότι όπως οι εξελίξεις έδειξαν, παρόμοιες μυστικές δράσεις θα συνεχιστούν σε μεγαλύτερη κλίμακα έκτασης και έντασης.

         Προκειμένου ν’ αντιμετωπίζονταν οι νέες προκλήσεις αποσταθεροποίησης του Διεθνούς Συστήματος (τρομοκρατία, λαθρεμπόριο όπλων, πυρηνικών υλικών, ξέπλυμα χρημάτων, ‘’ταραχοποιά’’ κράτη) οι ανακρίσεις προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα των έκρυθμων καταστάσεων.

       Τούτο όμως, όπως αποκαλύφθηκε, θα σήμαινε ταυτόσημα την καταρράκωση του διεθνούς κύρους των ΗΠΑ, ως ηγέτιδας δύναμης της Παγκοσμιοποίησης. Και θα απαιτείτο ιδιαίτερη επικοινωνιακή διαχείριση, της αντίκρουσης των κάθε προέλευσης επιθετικών καταγγελιών. Αφού ο πρώην τίτλος του ‘’Ελεύθερου Κόσμου’’ αποδείχθηκε ότι ήταν επιλεκτικός, χωρίς τον απαιτούμενο ‘’ανθρωπισμό’’.

 Οι Μέθοδοι Ανακρίσεων, είναι τοις πάσι γνωστό, ότι διαχρονικά χρησιμοποιήθηκαν σαν μέθοδος συλλογής κρίσιμων πληροφοριών. Προκειμένου να υπηρετούσαν, μεταξύ άλλων περιστάσεων και τις προγραμματιζόμενες ή εν εξελίξει, γεωπολιτικές συγκρούσεις.

         Οι τρόποι των ακολουθούμενων μεθόδων ανάκρισης, που ανάγκαζαν τρομοκρατικά ένα κρατούμενο ν’ αρχίσει να ‘’λαλεί’’, από αρχαιοτάτων χρόνων, προκαλούσαν σύγκρυο και φόβο σε όλους τους Λαούς. Γιατί τις συνέδεαν άμεσα και όχι άδικα,  με τα βασανιστήρια, από την Εποχή των αρχαίων Κινέζων μέχρι σήμερα.

        Οι μέθοδοι της Συλλογής Πληροφοριών, θεωρητικά ανήκουν στη μελέτη των δράσεων της Αστυνομικής και των Μυστικών Υπηρεσιών. Και θάταν πλεονασμός στην εξέταση του τομέα της γεωπολιτικής στρατηγικής, ν’ αναφέρονταν οι ‘’εξελίξεις των Ανακρίσεων’’ με το συσχετισμό του Γεωπολιτισμού. Η τραγική ιστορία για τον ανθρώπινο πολιτισμό, ξεκινά από το μαρτύριο ‘’του νερού των Κινέζων’’, μέχρι τα σημερινά ηλεκτρόδια των ‘’ανακριτικών’’ ηλεκτροσόκ και των ‘’εικονικών πνιγμών’’.

        Η έρευνα θ’απρεπε στη γεωπολιτική να στρέφονταν κανονικά, στον ψυχολογικό παράγοντα του κρατούντος εκασταχού, πολιτισμικού επιπέδου σε συσχετισμό με τη  μαζική διαχείριση του φόβου. Για το οποίο ευνόητα τηρείται κοινωνιολογικά σιγή και δεν αναφέρεται κουβέντα, στα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ. Που στρέφουν την προσοχή της Κοινής Γνώμης, σε άλλα εντυπωσιακά γεγονότα της επικαιρότητας.

         Οι Σοβιετικοί, μεταμόρφωναν τις διαθέσεις των ανακρινόμενων, με μεθόδους που άλλαζε την προσωπικότητα τους. Στο τέλος περίπου της ανάκρισης, επιτυγχάνετο να θεωρείτο ο ανακριτής, ως εξομολογητής. Με αποτέλεσμα ο κρατούμενος να επιθυμεί να ‘’ξαλαφρώσει- ξερνώντας’’, όλες τις πληροφορίες που γνώριζε. Κάτι παραπλήσιο με το Σύνδρομο της ‘’Στοκχόλμης’’, όπου ο απαχθείς εν ομηρεία, ‘’αγαπά’’ τον δεσμώτη του. Το τελευταίο σύνδρομο χρησιμοποιείται επικοινωνιακά στη μαζική διαχείριση του φόβου, για τις επικείμενες συνέπειες.

        Στο σημείο τούτο προηγουμένως οδηγείτο ο ανακρινόμενος,  με μια σειρά ταπεινώσεων και εκβιασμών που καταργούσαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ανάλογα με την περίσταση και την ‘’αξία’’ ως ‘’πηγής’’ του ανακρινόμενου, εφαρμόζονταν (ορθοστασία, απογύμνωση, ανάκριση επί ώρες από ‘’καλούς’’ και ‘’κακούς’’ ανακριτές, που έχει αποτέλεσμα την απώλεια της αίσθησης του τόπου και χρόνου).

        Οι Βρετανοί, ‘’βελτίωσαν’’ στην Ιρλανδία την εν λόγω μέθοδο τούτη, γεγονός βασανισμού που συνέβαλε στην απώλεια του προσανατολισμού. Τούτη ήταν η αιτία για την αχρησία της και κατάργηση της.  Γιατί η κάθε υποθετική ‘’βελτίωσή’’ της, επέφερε γρηγορότερα αποτελέσματα, παρά τη ‘’μείωση’’ της βίας.

        Ο ‘‘Άσπρος Ήχος’’ (white noise), o οποίος συνεχίζονταν ν’ ακούγεται επί ώρες, ήταν βασανισμός με τα δάκτυλα μόνο του κρατούμενου να ακουμπούν στον τοίχο, με την επιδίωξη , ότι εξασφάλιζε την κατάρρευσή του, σωματική και πνευματική. Παρότι το σώμα του ανακρινόμενου δεν είχε σημάδια κακοποίησης, παρότι ο ίδιος κατέρρεε. Και δε θα μπορούσε να επικαλείτο βασανισμό του, μετά την απόλυση του.

       Η μέθοδος εγκαταλείφτηκε, ύστερα από τη διεθνή κατακραυγή εναντίον της. Παρότι οι εφαρμόσαντες στρατιωτικοί ανακριτές το συγκεκριμένο βασανιστήριο, υποστήριξαν ότι «έσωζε ζωές»!...

        Η υπνώτιση και η ‘’φαρμακευτική μεταχείριση’’, δε θεωρούντο ποτέ ασφαλείς μέθοδοι συλλογής πληροφοριών, παρά μόνον επικίνδυνες ενέργειες κατά της ανθρώπινης φυσιολογίας. Αρχικά κρίθηκαν έτσι, γιατί μετά τις πειραματικές εφαρμογές, αποδείχθηκε ότι δεν παράγουν ενίοτε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις οργανικών αντιδράσεων.

         Η πλέον επιτυχής σύγχρονη μέθοδος, θεωρείται εκείνη του επαγγελματία ανακριτή. Και τούτο γιατί ύστερα από την επεξεργασία ανάλογων δεδομένων, υποχρεώνει τον ανακρινόμενο να περιπέσει σε αντιφάσεις, δια των συνεχών επαναλήψεων των στοιχείων της ανάκρισης. Τούτο γίνεται με τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις. Οι τελευταίες στοχεύουν να προκαλέσουν ‘‘συνειρμικά κενά’’, και την ψυχολογική κατάρρευση, της αντίστασης του ανακρινόμενου.

       Ο Βρετανός Γουϊλιαμ Σκάρντον, (William Skardon) της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙ5, με την αβροφροσύνη ‘’Άγγλου τζέντλεμαν’’, απέσπασε ομολογίες για κατασκοπεία, που έγραψαν ιστορία. Ομολογίες όπως του πυρηνικού επιστήμονα Κλάους Φουκς (Κlaus Fuchs)  και του ΄Άντονι Μπλούντ (Anthony Blunt). Στις αποτυχίες του, συγκαταλέγεται το αποτέλεσμα από την ανάκριση, του διαβόητου σοβιετικού κατάσκοπου Φίλμπι (Philby).

         Ο διάσημος και φανατικός αντικομουνιστής Τζέιμς ΄Ανγκλετον (James Angleton) αξιωματούχος της CIA, χρησιμοποιούσε επίσης ευγενείς μεθόδους μεταχείρισης των ανακρινόμενων. Καθ’ ότι υπαρξιακά, λειτουργούσε σαν Αμερικάνος αριστοκράτης, που βασίζετο στις πολύπτυχες λεπτομέρειες.

         Η τεχνοτροπία του ΄Ανγκλετον, επιστημονικά συνέθετε την ανάκριση με την ακρίβεια του ιστού της αράχνης, όσον αφορούσε τις επί μέρους λεπτομέρειες. Ανάμενε μέχρι ο ανακρινόμενος, να διαπιστώσει ο ίδιος το μάταιο της απόκρυψης των πληροφοριών, για τις οποίες ανακρίνονταν.

         Το κακό της μεθόδου του ΄Ανγκλετον οδηγούσε αθώους Αμερικάνους, ακόμα και στελέχη της CIA να παραδέχονταν ενοχές. Γεγονός που τελικά ‘’έφαγε’’ τον μεγάλο Αμερικάνο μυστικοϋπηρεσίτη, πιστού ακολούθου της αντικομμουνιστικής υστερίας, του ‘’μακαρθισμού’’.